“Her şey ortada apaçıkmış. Hiç insan kendi parasını böyle su gibi harcar mıymış! Ancak başkalarının ceplerinden çalma çırpma paralar böyle harcanırmış. Dünyanın en cömert insanları hırsızlar, yankesiciler, pezevenkler, dolandırıcılarmış. Neden elleri açıkmış? Çünkü başkalarının paralarını harcarlarmış da ondan. Kanunlar, kanunları yapanlara işlemezmiş. Ama bu ‘...... çocuklarında’ ahlak mahlak diye bir şey kalmamış.”
—
Kitabın her cümlesinde Aziz Nesin’in üstün zekasını ve gülmece yoluyla düşündürmece anlayışını derinden hissetmemek mümkün değil.
Aziz Nesin’lik olaylar tüm kitaplarında olduğu gibi Tatlı Betüş’te de karşımıza çıkıyor.
—
Yüksek Sosyete’nin gerçekteyse alçak sosyetenin çürümüş, yozlaşmış, süslüpüslü bayağılıklarını sergileyip ortaya koyuyor.
Kendine özgü yazım biçimleriyle ve diliyle de kitabı daha eğlenceli hale getiriyor.
—
Aklımda kaldığına göre mektupta şöyle şeyler yazılıydı:
“İnsanlarda iki, pek nadir olarak da üç böbrek bulunur. Yolladığın mektupların hepsini çıkarıp bidaha okudum. Mektuplarında yazdığına göre şimdiye kadar dört kere apandisit, altı kere bademcik, üç kere ülser ameliyatı olmuşsun, iki kere kırılan belkemiğini alçıya koydurtmuşsun, iki kere kulak ameliyatı geçirmişsin. Tam üç kere de böbreklerinden birini aldırtmışsın. Aldırdığın eski böbreklerini unutup annene yazdığın mektuptaki böbrek ameliyatıyla, şimdi dördüncü böbreğini de aldıracaksın. Sana Allah dört ciğer, altı böbrek, beş kulak vereceğine, ne olurdu birazcık da vicdan verseydi...”
