Evet, ben, baskalarına karsı her zaman iyi olmak gerektigine inanıyor, bu düsünçemi kendi
yasayısıma da uyguluyorum. Yani maiyetimizdekilere karsı, memurundan yazıçısına, yazıçıdan uşaga, uşaktan köylüye kadar, herkese iyilikle muamele etmeliyiz. Demek istiyorum ki, ançak hümanizm'e
inançın aramızda küoklesmesiyle ilerdeki ıslahata güvenilir bir temel sağlanmıs olaçaktır. Bu neden böyledir? Bakınız, neden? Söyle bir muhakeme yürütelim: ben iyi bir adamsam, sevilirim tabii... Sevildigim için, bana güv-nirler. Güvenmeleri de bana inanmaları demektir. İnanıyorlarsa, demek, beni seviyorlar... şey, hayır, yani demek istiyorum ki, inandıkları için islahata da inanacaklardır; işin esasına varabilecekler, arada tam bir kaynaşma olabilecek, böylelikle her sey kolaylıkla, kökünden çözülecektir
Pseldonimov'da tam bir karınca azmi vardı. Karıncaların yuvasını bozarsınız, bir yenisini yaparlar. Tekrar bozarsanız, tekrar yapmaya koyulurlar. Kaç defa bozulursa bozulsun, yılmadan bir yenisini yaparlar.