Bütün şəhəri dəhşətə gətirmiş bu xəstəlik ancaq xəstəlik qorxusu gətirməmişdi. O həm də insanları xatirələrlə yaşamağa və daxili haqq-hesab çəkməyə məcbur eləmişdi. Beləliklə xəstəlik fikri özündən yayındırır və yeni imkanlar arayırdı.
Bəlanı insan təyin etmir və adam fikirləşir ki, o mücərrəd bir məfhumdur, qorxulu yuxu kimi bir şeydir və keçib gedəcək. Lakin bəla həmişə keçib getmir, qorxulu yuxular bir-birini əvəz edir və keçib gedən adamlar olur.
Elə kaş zəlzələ baş vermiş olaydı! Zəlzələ bir dəfə olur və qurtarıb gedir... Ölüləri, diriləri sayırlar, sonra söz-söhbət kəsilir. Amma bu xəstəlik çox səfeh şeydir. Xəstəliyə yoluxmayanlar da xəstəliyi ürəyində gəzdirir.