Şah Veliyullah ed-Dihlevî'nin tefsir usûlüne dair kaleme almış olduğu bu eser, diğer tefsir usûllerinden farklılık arz etmektedir. Genellikle, tarih, kavram ve ulûmu'l-Kur'an'a dair bilgiler verilen kitapların aksine tematik bir şekilde icmalî bir çerçeve çizmektedir. İlk olarak muhatapları dikkate alarak müşrikler, ehli kitap ve münafıklardan bahsetmiş, ilgili ayetleri onların o dönemde belirli kimseleri ifade etmediklerini, bu karaakterlerin özellikleri ve zihin yapısı ortaya konularak her devirde bir karşılık ifade ettiğini düşünmektedir. Ulûmu'l-Kur'an'a dair üç konu işlemektedir: Garibu'l-Kur'an, Nesih ve Sebeb-i nüzûl.
Nesh konusunda 500 ayetten bahsedilmesine rağmen o Suyûtî'nin 21 ayette nesh olduğu görüşü üzerinden ayetleri inceleyerek neshi 5 ayete indirgemektedir.
Esbâb-ı nüzûl için de bu konuda aktarılan rivayetlerin çoğunun ayetleri anlamada bir etkisinin olmadığını düşünmektedir. Ona göre serd edilen rivayetler örnek ve açıklama kabilindendir. Ayetlerin inmesinde etkin olan durum çok azdır.
