Bazı şeyleri çok fena kafaya takıyoruz, kendimizi çok üzüyoruz. Kötü yaşantılar hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor insana. Zamanın orasına takılacağız zannediyoruz; halbuki insan her şeyi atlatıyor.
.
Ama herkes özgür olmadan kimse özgür olamıyor.
Bir yerde yaşayan bütün herkesin vicdanı rahat değilse, haksızlık ve mağduriyetin leş nefesi durmadan burunlara çarpıp mideleri bulandırıyorsa, mutluluk mümkün olmaz kimse için. Muafiyet de.
.
Özgürlük sence nasıl bir şey? Her şey bizi o kadar bağlıyor ki bazen kendimizi çok sıkışmış, kapatılmış, kımıldayamayacak hale gelmiş hissediyoruz.
Hiç irademiz kalmamış gibi. Ama ben anladım ki özgürlük sadece ve basitçe istediğin zaman bir kapıdan çıkıp gidebilmekmiş. Bizi bağlayan bütün o kaygılar, verdiğimiz tavizler, kendi irademizle isteklerimizden vazgeçmek bile özgürlükmüş.
Özgürlük, elini kolunu rahatça kıpırdatabilmekmiş, başını kaşıyabilmek.
..