Şu kendine jilet atan tipler neden böyle bir şey yapar merak ederdim. İnsan yaralandığında mutluluk hormonu salgılarmış. Acıyı hissetmemek için herhalde.
Aşk üzerine hiç düşünmemiştim, hâlâ da düşünmüyorum. Ama aşk insanı öldürüyor sanki. Elimi uzattığımda tutacak mesafede oldukları ama sen olmadıkları için bütün kadınlardan nefret ediyorum. Sokakta yürüyen başka bir türe ait mahluklar gibi geçip gidiyorlar yanımdan.
Kelimeler onlardan ümit ettiğimiz anlamları taşıyormuş gibi görünüyor bir müddet, zamanla sınanıncaya kadar. Beklentilerimiz değişince yorumlarımız da değişiyor. Bazen de sadece şu âna kadar hep öyle söylenegeldiği için yine aynı şekilde söylenmeye devam ediyor bazı şeyler.
Özgürlükten dem vuranların kimin kiminle sevgili olacağına karar verdiğini görüyorsun, eşitlik diye ortalıkta gezinenlerin kadınları nasıl geri planda tuttuklarını.