"Tıpkı doğum gibi
Ölüm de tek kişiliktir..."
İdam cezasını bekleyen Levent.
Dışarda görüş sırasını bekleyen ayrılmış olan anne ve babası.
Geçmişe dair iç hesaplaşmalar, TKP tarihi, umutsuz ve karamsar bir bekleyiş...
Roman, oğlunu cezaevinde görmeye gelen Nazif'in anlatımıyla başlıyor.Bu bölüm daha çok iç monologlarla ve geçmişe dair hesaplaşmalarla geçiyor.Devrimci mücadeleye ihanet ettiği gerekçesiyle eşi Doktor Gülşen tarafından terk edilmiş olan Nazif geçmişini sorguluyor.
İkinci bölüm anne, Doktor Gülşen'in daha çok TKP tarihine ışık tutabilecek belgesel niteliğinde açıklamalarıyla devam ediyor.Bu bölümde de iç monologlar ve içsel hesaplaşmalar bulunuyor ama TKP tarihi daha ön planda.Hatta bu bölüm romandan ziyade bir tarih kitabı niteliğinde olduğu için okunması daha zor ve kopukluga sebep olabiliyor.
Vedat Türkali'nin okuduğum diğer kitaplarına göre daha karamsar ve durgun geçen bir eser olmuş.Diger eserlerinde tarihi, romanın içine yedirerek verirken bu kitabın ikinci bölümünde direkt TKP tarihi okuyor gibi hissettim.
Hacmine göre ağır bir kitap olmuş ama yakın Türkiye tarihine ve özellikle TKP tarihine meraklı okuyucuların ilgilenebileceği bir eser.
-Nazım'ın dediği gibi, "Nerden nasıl geleceğini bilmeden gelecek dehşetli güzel günlere inanıyorduk!" (sayfa 146)
İyi okumalar...
