Başınıza gelen kötü olayları hemen felaket, iyi olayları da hemen mutluluk saymayınız. Her işin sonunu bekleyiniz. Belki de mutluluk sandığınız felaket, felaket sandığınız da mutluluktur.
Sanki iki kişi olurum, biri bence olmam gereken, ama bir türlü olamadığım, öbürü de olmak istemezken olduğum şimdi ki insan... O olmayı özlediğim, olmam gerektiğine inandığım insan olarak, bu olduğum insana hep acırım.