Bu kitap da, benzerleri gibi özür ve eksiklerle doludur. Üstelik, değişik zamanlarda farklı amaçlarla yayımlanan yazıları içerdiği için, yer yer anlatım bozuklukları, tutarsızlıklar, gereksiz yinelemeler taşıyor. Bu tür özürler için ölçüyü kaçırmış özür dilemelerle okurun başını ağrıtmak, ona saygısızlıktır. Eksiğini saklayıp, havalara girmek de. Elbette, hocam Teo Grünberg'in sık sık yinelediği gibi, dünyanın en güzel kızı bile, ancak kendisinde olanı verebilir. (La plus belle fille ne donne que ce qu'elle a...)
Kitaptaki yazılar kültürün bir öğesi olarak düşündüğüm teknoloji üstüne aşağı yukarı dört yıldan beri yürütmekte olduğum çalışmalarımın bir bölüğünü içeriyor. Yıllardır bilim, sanat, kültür üstürde odaklaşan uğraşlarımın teknolojiyi ilgi alanı olarak seçmesi yenidir. 1989 yılının Martında, bir akşam vakti, Dubrovnik'te bir kahvede dostum Wolfgang Schirmacher'la yaptığımız bir tartışma sonrası başladı. Oraya "Schopenhaur und Der Diskurs über Liebe und Tod" adlı bir toplantı için gitmiş, küçük bir grup felsefeciyle on gün "aşk ve ölüm"ü tartışmıştık. Aşk ve ölümün başıma teknoloji derdini saracağını bilmiyordum. Yurda döndükten sonra, hemen yüksek lisans ve doktora düzeyinde "teknoloji felsefesi" dersleri vermeye başladım. (Mühendislik ahlakı üstüne düşünmeye başlamam bir yıl daha geriye gider.)
