Yazarı İtaat adlı eseriyle tanımış çok sevmiştim. Temel Parçacıklar oldukça enteresan bir eser.Anneleri bir babaları ayrı iki kardeşin hikayesi üzerinden ilerliyor. Anneleri hippilerle takilmaya başlıyor ve çocukları anneanne ve babaanneleri büyütüyor. Kardeşlerden biri cinsel isteklerine köle olanedebiyat öğretmeni(Bruno) diğeri ise çorak ve hissiz bir ruh dünyasına sahip moleküler biyolog(Michel)olur. Bu iki kardeşin yaşamı, yalnızlığı, ilişkileri üzerinden dönemi,değişimi, mutsuzluğu çok güzel vermiş yazar. Eser çok fazla cinsellik içeriyor hatta yazıldığı dönem "pornografik" bulunarak oldukça eleştirilmiş ama çok yoğun ilgi de görmüş. Çarpık aile ilişkileri, akran zorbalığı, satanistler gibi konulara da değinen eser gri bir atmosferde geçiyor, yazar okumaktan çok zevk aldığım fikirlerini cüretkarca hiç eğip bükmeden dile getirmiş. Güçlü bir modern toplum eleştirisi yapan metinde arzuların düzen tarafından nasıl kar amacıyla kullanıldığını, insanların nasıl yalnızlaşıp bencilleştiğini, kurdukları samimiyetsiz ilişkileri, yazarın yaşama, özgürlüğe, dine dair fikirlerini okuyoruz. Kitabın sonu sürpriz bir şekilde gelecek zamana gidiyor, bilimkurguya dönüyor ve Michel'in insanlığa çağ açtıracak buluşunu ve yıllar sonraki toplumun düzenini görüyoruz. Aklıma Ömür İklim Demir'in Kum Tefrikaları romanını getirdi. Onun da sonu bilimkurguya dönmüştü. Kitabı çok severek okudum. Cinselliğin bir araç olduğunu bilinçli olarak o kadar yoğun kullanıldığını, yazarın bazı eleştirilerini cinsellik üzerinden verdiğini düşünüyorum.
