Terapi Neden İşe Yarar?
Louis CozolinoQuotes
“Bir korkunun üstesinden gelebilmek için elimizdeki tek şans dedemin bana küçükken verdiği şu tavsiyede saklıdır: ‘Seni sırtından atan ata geri bin.’”
Bu çocukların inancı şöyledir: "eğer sevilmeye değer olsaydım annem babam bana ihtiyacım olanı verirdi." Öz utancın merkezinde kusurlu bir insan olduğuna dair bir inanç ve bununla birlikte, bu bilginin herkesçe öğrenilecek olmasına yönelik korku yer alır. Öz utanca sahip kişi her hangi bir yanlış yapmamış olmasına rağmen yaptığı şeyi telafi edecek hiç bir şey olmadığına dair derin bir inanç taşır , çünkü ebeveynleri tarafından sevilmemiş olma "suçu" bilinç düzeyine pek çıkmaz.
Bir insan yavrusunun hayatta kalması hızlı koşabilmesine, ağaca tırmanabilmesine, yenilebilir mantarı zehirlisinden ayırt etmesine bağlı değildir. Bizlerin hayatta kalması, çevredekilerin ihtiyaç ve niyetlerini tespit etmede ne kadar yetenekli olduğumuza bağlıdır. Insanlar için, başlıca çevreyi öteki insanlar oluşturur. Eğer ilişkilerde başarılı isek yiyeceğimiz, barınağımız, korumamız ve çocuklarımız olur.
Başından beri psikoterapi bize sunulan bilginin ötesine bakmakla ilgili olmuştur. Terapistleri arkadaşlarından, akrabalarından ya da konuyla ilgili eğitim almamış diğer insanlardan ayıran budur. Bir keresinde bir cerrah bana kendisinden sol akciğeri incelemek için bir röntgen filmine bakması istendiğinde, filmde baktığı son şeyin sol akciğer olmasını hayat boyu temel prensip haline getirdiğini söylemişti. Sadece bakması istenen yere baksaydı, yıllar içinde keşfettiği pek çok problemin aslında farkına varmayacağına inanıyordu. Anlattığına göre yönlendirmeler onu aptallaştırıyordu. -zihnini bir şeyleri kaçırmaya yönlendiriyordu.
“Tıpkı papazlar ve askerler gibi, hangi yaklaşımı benimserse benimsesin, her terapist Tanrı’nın kendi tarafında olduğunu varsayar..”