Türkiye'nin yetiştirdiği en önemli gazeteci yazarlardan Uğur Mumcu'nun ilk kez bir kitabını okudum. Terörsüz Özgürlük vardı elimde biraz romandan uzaklaşıp farklı bir şeyler okumak istedim. Okurken neden isminin ülkemizdeki mahallelere, caddelere, sokaklara, parklara, hastanelere vb. verildiğini daha iyi anladım. Zaten bu kadar cesur olduğundan fazla yaşatılmadı kendisi çünkü doğrular birilerinin zoruna gitmişti. Keşke günümüzde yaşasaydı da fikirlerini yazmaya devam etseydi fakat sonu farklı olmazdı diye düşünüyorum. Terörsüz Özgürlük, kendisinin 1980 - 82 yılları arasında yazdığı köşe yazılarının bir derlemesi. Uğur Mumcu ülke sorunlarına değinirken hükümeti, siyasileri, akademisyenleri, gazetecileri ve hukukçuları sert bir şekilde eleştiriyor. Yazım dili sade ve anlaşılır yapıda. Mumcu aydın bir insan olarak halka yakın olduğunu belli ediyor. Yılmaz Özdil'in etkilendiği bir isim gibi geldi bana, ifadeler az çok benziyor çünkü. Edebi bir roman olmadığı için kitabı farklı değerlendirmek gerekiyor. Derleme olduğundan bazı konular üst üste geldiği için yeter dedirtebilir. Uğur Mumcu o anda gündemde ne varsa onun hakkında yazmış ve kitap haline getiririm düşüncesinde olmamış belli ki. Genel olarak Tercüman gazetesinin sahipleri ve yazarlarının çevirdiği dolaplardan bahsediyor. O dönemin gazeteciliği hangi seviyedeyse olayları banka hesap numarası, pasaport numarası, anne ve baba adın, kimliğine kadar yazmış kendisi. Günümüzde yazsa davadan başını kaldıramazdı herhalde. Özgürlüğü bulduk terörsüzü kaldı.
