Albert Camus'nün gençlik dönem eseri, yazdığında 22 yaşındaymış ama okuduğumuz zaman pek acemi işi olduğunu düşünmemiz mümkün değil. Dostoyevski'nin Öteki kitabını okurken de aynı hisse kapılmıştım, yeni yazmaya başlayan birinin elinden çıkmış gibi değildi o da.
Tersi ve Yüzü, beş tane kısa hikayeden oluşan deneme türüne biraz daha yakın bir kitap. Camus, kitapla ilgili yazmak istediği her şeyi burada yazdığını söylemiş. Öykülerin hepsi sonrasında şaheser kabul edilecek kitaplarının ön hazırlığı gibi. Hikayeler konu itibarıyla Yabancı, Düşüş, Sisifos Söyleni ve Başkaldıran İnsan'a köprü niteliğinde.
İntihar eden bir adamın psikolojisini aktarmasıyla başlıyor kitap, önsözün intihar kavramıyla başlaması, genel içerik hakkında fikir sahibi yapıyor ama devamındaki bölümlerde yaşama hevesi, yaşamdaki varoluş mücadelemiz, acı ve zaman olguları hakkında Camus'nün düşüncelerini muhteşem bir akıcılıkta okuyoruz. Yaşlı psikolojisinin anlatıldığı bölümden çok etkilendim. Zamanla düşüncelerin değişmesi, yaş aldıkça önemini kaybeden şeyler, geriye dönme isteği, eski günleri anımsama, yaşama çabası ve sonuçta uğranan hayal kırıklığı ve ölümü kabullenmek. O bölümü; " Yaşam kısadır ve insanın zamanını yitirmesi günahtır." cümlesi çok güzel özetliyor.
Önsözünden son cümlesine kadar yoğun, etkileyici ve öğretici bir eser Tersi ve Yüzü. Zamanı geri alamayacağımızı ve yaşadığımız ânın kıymetini hatırlatan bu derece etkileyici bir bakış açısı geliştirecek kitabı bir solukta değil, sindirerek ve üzerine düşünerek okumakta fayda var.
