Bir gizem örtüsü
- Hiçkimse öğrenilmiş edebi hüner ve kasıtla duygularıyla oynanabileceğini, duygularının uyandırılabileceğini düşünmek istemez. Hiçkimse öyle düşünmek istemez !
Yaşamımın yıllarım bir yol boyunca aralıklı olarak duran, birbirine tellerle bağlı, telefon direkleri gibi görüyordum. Bir, iki, üç... on dokuz telefon direği sayabiliyordum. Ama sonra teller boşlukta sallanıyor ve ne kadar çabalarsam çabalayayım, on dokuzuncudan sonra bir tek direk bile göremiyordum.
I saw the years of my life spaced along a road in the form of telephone poles, threaded together by wires. I counted one, two, three ... nineteen telephone poles, and then the wires dangled into space, and try as I would, I couldn't see a single pole beyond the nineteenth.
... my heartbeat boomed like a dull motor in my ears.
I am, I am, I am.
I took a deep breath and listened to the old brag of my heart.
I am, I am, I am.