All life is a dream. No one knows what he's doing, no one knows what he wants, no one knows what he knows. We sleep our lives, eternal children of Destiny.
Arkadaşlar: bir tane olsun yok. Benim için bir şeyler hissettiklerini sanan ve üstümden tren geçip de cenaze yağmurlu bir günde olsa üzülebilecek birkaç tanıdıktan başka bir şey değil.
Ne yazık ki sessiz odamda yazıyorum, her zaman olduğum gibi ve her zaman olacağım gibi yalnız. Ve acaba önemsiz gibi görünen sesim, binlerce sesin özünü, binlerce yaşamın kendini ifade etme özlemini bünyesinde barındırıyor olabilir mi?