The Conspiracy Against the Human Race: A Contrivance of Horror
Thomas LigottiSözler ve Alıntılar
Depresyondayken bilgi toplama sisteminiz istihbaratını toplar ve size şu gerçekleri bildirir: (1) yapılacak hiçbir şey yok; (2) gidecek hiçbir yer yok; (3) olacak hiçbir şey yok; (4) bilecek kimse yok. Beyninizi doğru yolda tutuyor olan anlam yüklü duygularınız yoksa, dengenizi kaybeder ve sonsuz bir berraklık uçurumuna düşersiniz. Bilinçli bir varlık için berraklık, içi boş yavan bir kokteyl, sizi gerçeklikle yapayalnız ve tek başına bırakacak olan kristal kadar berrak bir karışımdır. Mükemmel bilgeliğin sonucunda yalnızca mükemmel hiçlik vardır. Ve eğer istediğiniz şey anlamı olan bir varoluşsa, maalesef bu tamamen imkansızdır ve acı vericidir.
.
Trajedi budur : Bilinç bizi, olduğumuzdan başka bir şey olmaya boşuna çabalamanın paradoksal konumuna zorladı - ufalanan kemikler üzerindeki çürüyen et parçaları...
.
.
.
"İnsan Irkına Karşı Komplo"
İnsanlık tarihi boyunca yediğimiz yiyeceklerin çoğu konuşmamıştır. Ancak mezbahanın zemininde canlı etten ölü ete geçiş yapılırken konuşma olmuyor fakat başka türlü sesler çıkıyor, korkunç sesler. Eğer doyurucu bir yemeğe her oturduğumuzda bu korkunç sesleri duyabilseydik, hâlâ çoğumuzun şu anda olduğu gibi ahlâksız et yiyicileri olur muyduk?
Sığır eti, tavuk eti, bazen de koyun keçi; içimize girip çıkıyorlar. Bu, doğanın bize dayattığı saçmalık rejiminin bir parçasıdır. Fakat yeryüzünde bir ileri bir geri gidip gelirken, üzerinde bir aşağı bir yukarı yürürken katlanmamız gereken saçmalıkların hepsi bundan ibaret değil. Doğa saçmalığı, Tanrı saçmalığı. Hayatımıza ne kadar saçmalık katabiliriz? Peki bundan kaçabilmemizin bir yolu var mı? Hayır yok. Her türlü saçmalığa mahkumuz: Acı saçmalığı, kabus saçmalığı, ter ve köle saçmalığı ve daha birçok şekil ve boyutta dayanılmaz saçmalıklar. Bize bir tabak içinde getiriliyorlar ve onları yemek zorundayız, yoksa ölüm saçmalığıyla yüzleşeceğiz.
Evolution is not something to be glorified. One way—out of countless others—to look at biological evolution on our planet is as a process that has created an expanding ocean of suffering and confusion where there previously was none.
Depression, “fear of life,” refusal of nourishment and so on are invariably taken as signs of a pathological state and treated thereafter. Often, however, such phenomena are messages from a deeper, more immediate sense of life, bitter fruits of a geniality of thought or feeling at the root of anti-biological tendencies. It is not the soul being sick, but its protection failing, or else being rejected because it is experienced—correctly—as a betrayal of ego’s highest potential.