The Loser
Thomas BernhardThe Loser Reviews
You can find The Loser reviews, The Loser book reviews, The Loser ratings on 1000Kitap.
3 kişilik bir arkadaş grubunu okuyoruz, üçünün ortak noktası virtüöz olması. Karakterimiz kendi düşünceleri üzerinden diğer iki arkadaşını anlatıyor bizlere. Dönemin sosyal hayatı, sanat çevresi çok iyi aktarılmıştı. Bernhard okumanın bir nebze zor olduğunu düşünüyorum, diline alışık değilseniz bocalayabilirsiniz. 110 sayfa kitap aslında bir oturuşta okunur gibi duruyor ama günlerinizi alabilir okurken bu da Bernhard farkı diyelim.
Gerçek zamanı, anlatıcının önce lokantaya ve sonra arkadaşının evine gitmesiyle birkaç saatlik kısa bir süreyi kapsayan ama arka planda iç monologlarla ilerleyen bir kitap Bitik Adam. Piyano virtüözü olmak isteyen, piyano virtüözü olmak için doğan ve aslında piyano virtüözü olmayı istemeyen 3 ayrı arkadaşın öyküsü. Birbirileriyle karşılaşmaları hayatlarını etkiliyor. Biri piyano dehâsı olurken, diğerinin bu seviyeye ulaşamayacağını fark etmesiyle sonunda ikisi de ölüme ulaşıyor. Bu hikayeyi yazmak da diğer arkadaşa düşüyor. Konusu, dili ve üslubu ile başarılı bulsam da sürekli tekrarlanan “.... diye düşündüm.” kalıbı akıcılığı yer yer kesiyor. Yine de farklı ve aykırı tarzıyla hoş bir okuma sunuyor.
İnceleme
Mozartheum Akademisinde tanışan üç piyanistin hikayesini macerasini anlatan eserde, eserdeki üç piyanistten birinin( Wertheimer) intiharı ile hikayeye farklı bir boyut kazandirdi. İntihar eden piyanistin kendini diğer piyanistlerle karşılaştırması, her ne kadar piyano konusunda çok yetenekli olsa da artık bunun da ona mutluluk vermemesi, kız kardeşinin evden kaçması ve bununda sonucu olarak kendinde psikolojik sorunlara yol açması, hayatta beklentilerin olmaması ve sonunda bitik bir psikolojiye bürünmesi tırnak içerisinde bitik adam kalıbına girmesine yol açtı. Diğer piyanist arkadaşı da intihar eden arkadaşının intihar nedenini araştırması ve bu araştırmayı yaparken insan ruhuna derinliklerine dehlizlerine inerek intiharın psikolojik olgularını en acımasız şekilde ortaya çıkarmaktadır. Buna ek olarak insanlar ile ilişkimizi en ince ayrıntısına işleyen yazar, hayalkırıkliklarimizi, önyargılarimizi, mutsuzluklarimizi, yanliş anlasilmalarimizi, gitgellerimizi acik bir sekilde ifade etmektedir.Ayrıca kitapta adalet sistemine,yargı sistemine en acımasız şekilde eleştiriler yapılmaktadir.
Genel olarak kitapta varoluşsal sancı temelinde betimlemeler olsa da yazar Dostoyevski’ye de açık bir dille selam çakmaktadır.
Kitap dil olarak çok akıcı. Çok beğendim. Hiç kötü bir yanı yok kitabını bu yuzden 10/10. ..
Feragat kurtuluştur. İstememek güçtür.
Bitikler, kaybedenler, tutunamayanlar, yitirilenler bu böyle devam eder. Çok şey bilen bizler, iş bizlerin ruhuna gelince cadı kazanında kaynatmaya bırakırız. Arada aklımıza eserse bir tutam karıştırmayı akıl ederiz.. Dünya benim ben öyle görüyorum! Belki de sen de sen olduğunu düşünüyorsun? gerisi pekte bizi ilgilendirmiyor. Tam da burada başlar hikayeler silsilesi; bir yerde ağlayanlar diğer yerde gülenler, birileri çok yemekten ölürken diğerleri açlıktan ölüyor. Ama biz gene bir dünyayız.. Yalan dünya.
Yazarın kalemini Pessoa’ya benzettim. Yazarlar arası ilişkiler nedense hep ilgimi çeker. İnsan tahlilleri, gözlemcilik bu yazarların alanı. Çok da iyiler
bu konuda. Sizler yazdınız ben de okuyayım bari :)).
Bir insan acıdan delirdiğinde, diğerleri onun acısını değil, deliliğini görürler. - Murat Menteş
Bitik Adam kitabımız "Uzun süre tasarlanmış bir intihar, diye düşündüm, umutsuzluğun birden ortaya çıkarttığı bir eylem değil." cümlesiyle başlıyor. Daha ilk cümleden kitabı özetleyen başka bir kitap, anlatım var mı bilmiyorum.
Dahi bir
119 syf.
10/10 puan verdi
Okuduğum güzel bir inceleme vasıtasıyla tanıştığım Thomas Bernhard, tam aradığım zamanda, tam aradığım tarzıyla karşıma çıktı.
Kafamı karıştıran, beni anlamak için düşünmeye zorlayan, hatta bazı kısımlarını kendi içimde yorumlamış olsam bile anlamadan bıraktığım bir kitap oldu.
Ruhumu yükselten, coşkun bir kavrayış gerektiren, beni yoran, zaman zaman da beynim yandı diye düşündüren yazarları okumayı seviyorum.
".. çünkü söylediğim şey, söylemiş olduğum şeyi, söylediğim anlamına gelmez ki.."
Hadi buyurun bakalım!
Sanat betimlemeleriyle dolu bir kitapta kendime en uzak hissettiğim müzik aleti olan piyanoyla bir nebze yakınlaştım :))
Ve çok iyi anladım, bir müzik dehasının seyirciler önünde çalmaktan ne şiddetle nefret ettiğini..
Anlaşılmamak, anlaşılmadığını ya da anlaşılmayacağını düşünmek ego değildir bazen. Acı bir gerçektir.
"dedi, diye düşündüm.." kısmının başlarda basım hatası olduğunu zannetsem de sonra yazarın takıntılı dili, orijinal anlatımı olarak çok sevdim.
Yazar, hayatın kendisine çok farklı bir pencereden bakıyor. Ben, binlerce pencere keşfettim diye düşünürken, nasıl oldu da O 'nun penceresini fark etmedim bile?
........
"Her şey, her zaman gridir.." Belki de siyah, belki de mavi.. Her şey her zaman aynıdır, yüzlerce farklı dil ve milyonlarca farklı kelimeyle anlatılsa bile.
İnsanın sorası geliyor ;"Bay Bernhard! Bu karmaşık düşüncelerin arasında nasıl oldu da kaybolmadınız?
Ya da insanlara, şehirlere beslediğiniz o nefrette nasıl boğulmadınız?"
Eminim cevap olarak bir kitap daha yazardı..
Yoruldum ama doydum :))