Çok sevdiğim bir kitap kendisi. Üç kez okumuşumdur, şu an elime alsam dördüncü kez de okuyacağımdan eminim çünkü yazarın dili ve olaylar aşırı akıcı. Ben aşk kitapları okumayı hiç sevmem, ona rağmen bu kitap beni benden alıyor. Duygular, gizem, kayıplar, keder o kadar yerli yerinde ki... ve yazarın anlatımı ayrı bir etki. Duru ve eğlenceli, yer yer hüzünlü bir şekilde ilerliyor kitap. Arka plandaki gizem olayını da sevdim. Bu kitap yaralı iki ruhun birbirini iyileştirme hikayesi. Her şeyini kaybettiğini düşünen iki kişinin yeninden başlamasını anlatıyor. Karanlıkta kalmış bir adamın Günışığı ve en değerli şeylerini kaybetmiş, kaybolmuş bir kızın kurtarıcısını okuyoruz. Keşke kitap adı orijinalindeki gibi kalsaydı dedim o son sahnede. Sessizlik Denizi... kitaba çok daha uygunmuş. Kitabı okuyanlar, neden bahsettiğimi anladı.
