Polisiye romanlarında en sevdiğim özellik sağ gösterip sol vurmasıdır. Katili ya da suçluyu doğru tahmin etsek de onu ve amacını bulmamız ne kadar zorlarsa o kadar kurgusu iyidir bence. Bu kitapta bu iki özelliğin yanı sıra cinayetlerin nasıl işlendiği de ayrı bir gizem ve sonlara kadar nasıl işlendiğini çözemedim. Oysa katili sahneye çıktığı ilk anlarda bulmuştum. Kurgu olarak harika, dili sade akıcı ve anlaşılır. Olay örgüsü yer yer durağan olsa da genelde sürükleyici bir kitap idi.
Resmi kurumlar arasındaki çatışmalar, kurumlardaki memurlar arasındaki rekabetler ve dayanışmalar çok başarılı anlatılmış. Psikolojik tahliller yoktu. Olaylar ve sebepler üzerinde yürütülen mantıklar vardı ki sizi de beyin fırtınasına yönlendirmesi açısından gayet başarılıydı. Abartılı ve gerçek hayatta bu yoktur, dediğimiz yerler de vardı ama olaylara tat katan kısmı da buradaydı.
Gelelim nolduğuna; orduda görev yaparken tecavüz ya da taciz şikayetinde bulunup ordudan ayrılan 91 kadın askerden ikisinin ölü bulunması ile olaylar başlıyor. Üç hafta arayla hiçbir ipucu, öfke izi ve ölüm sebebi olmadan küvette askeri yeşil boya içinde ölü bulunan kadınlar... Ve hiç tahmin edemeyeceğiniz cinayet sebebi, katili ve yöntemi... Son sayfaya dek elinizden bırakamayacağınız merak dolu bir anlatım. Polisiyeseverlere tavsiyemdir.
