Nedir ki hayatlarımız? Bir tutku oyunu;
Neşemiz, parçalanmışlığın müziği;
Kulisimiz olmuş analarımızın rahmi,
Bu kısa komedi için kostümlerimizi giyerken.
Cennet, şaşmaz terazili izleyici,
Oturmuş, yazar tek tek yalanı yanlışı;
Saklar mezarlarımız bizi güneşin teftişinden
Tipkı oyun sonlandığında kapanan perdeler gibi.
İşte nihai huzur için oynuyoruz adım adım,
Ne var ki gerçekten ölüyoruz, yoktur şakası.