... Gündeliğe giderdik o yandaki tarlalara. O da davarı ekin biçtiğimiz yere yayardı. Giderken gelirken görüverdik birbirimizi.
Belki suç bende; ben erken gördüm. Belki ikimiz aynı anda gördük. Vurulduk birbirimize! Babam der olmaz, yoksul o! Anam der olmaz, çıplağın teki! Kendi kendine bırakırsan, seveni sevene vermez bu dünya!
Bir gün ben, elimdeki orağı bıraktım; o çomağı bıraktı. Tuttuk birbirimizin elinden, Çatak köyünün yaylasına aşıverdik! iki el bir baş için değil mi şu gidimi gelimli, son ucu ölümlü dünyada? Sırt sırta verir, gün kazanır, gün yeriz dedik..."