Alexandria Andros, Marcus’un yeğeni. Diğer apollyon, asıl var olması gereken. Ne olduğu anlaşıldıktan sonra eğitimine yardım ettiğim kız. Ve hayatımın geri kalanından, o sevdiği adamla yaşayabilsin diye vazgeçtiğim kız.
Tek varoluş amacım tanrıların pis işlerini yapmak olunca, daha az vahşi olamazdım. Onlardan birinin her yüzünü gördüğümde içine ettiğim şeyleri hatırlıyordum ki bunlar bir hayli çoktu ve hatırlattığı bir şey daha vardı, ama bu düşünceyi hemen kestirip attım. Bir şişe viski olmadan bu gece bu düşüncelere kapılmayacaktım.
Ve yastığım gerçekten berbattı. Kaya kadar sertti ama akıl almaz derecede pürüzsüzdü. Yastığın da tuhaf bir kalp atışı vardı.
Yastıkların kalbi atmazdı.
"Adım Josie Bethel ve ben...Ne olduğumdan tam olarak emin değilim."
"Tatlım herhangi birimizin tam olarak kim olduğunu bildiğini sanmıyorum ama bir süredir duyduğum en tuhaf tanışma bu oldu sanırım." Dedi.
Seth kaskatı kesildi. "Adının Josie olduğunu söyledi ve son kez kontrol ettiğimde tatlım değildi Solos."
"Çıplak uyuyabilirsin," diye önerdi. "Şikâyet etmem. Ve seni daha iyi hissettirecekse ben de çıplak uyurum."
Omuzlarım düşerken ona sert bir bakış attım. "Bu kadar yardımsever ve destekleyici olduğun için sağ ol."
"Eğer bana onunla bir daha vurursan, seni arabanın arkasına yatırırım ve herkesin ve tüm tanrıların gözü önünde sana annenin çocukken atması gereken şaplağı kıçına yapıştırırım."