../insanlar uyanmadan ve gün uyku sersemliğini üzerinden atmadan önce gündelik cennet bahçesine hayatiyet kazandıran hiçbir canlıyı ürkütmemek için sessiz ve ağır adımlarla yürürdük. Tam bir büyülenme..
Onunla her şey canlanıyor, her şey aydınlanıyordu, her şey armoninin gereklerine cevap veriyor, çözülüp ayrışıyor ve ustalıkla yeniden birleşiyordu; anlıyordum..
Nice dokunabildiğimiz yürekler/le, iyi ki öğretmenim..
“Hayatımı kazanmak zorunda kalsaydım, öğretmen olurdum; tercihen de piyano öğretmeni; öğretmeye karşı büyük bir tutkum var ve öğrencinin azıcık da olsa buna değmesi halinde, her şeye katlanacak kadar da sabırlıyım..”