Lise döneminde okuduğum, Tom'un haylazlıklarına güldüğüm bir kitaptı. Yalın bir dille yazılmıştı ve kitap akıp gidiyordu. Her şeyden önce, olay örgüsünden ziyade alt metinde verilmek istenen düşünceyi çok sevmiştim. Evet Tom gibi yaramaz, her durumda başını belaya sokabilen çok çocuk var; ama aynı zamanda çocukların içinde onca duyguyu bir arada barınsıran çok geniş bir kalpleri var. Ve anlatıldığı üzere, bir çocuğun yaramaz olması, onun kötü olduğu anlamına gelmiyor. Zaten hiçbir çocuk KATİYEN kötü olamaz. Onu kötü yapanlar (veya adledenler); vasat bir eğitim sistemi veren devlet, cinsiyetçi rol baskısına sokan toplum, yine cinsiyetçi ve sevgisiz bir şekilde büyüten aileler olabilir. Bu perspektiften bakıldığında, bu kitabı Nihan Kaya eserleriyle paralel bir şekilde okumanız, faydalı olacaktır. Tom Sawyer'dan gördüğümüz üzere çocuklar zaten zeki! Onlara kendi ayakları üzerinde durma fırsatı vermeli, cesaretlendirmeli ve özgüvenlerini zedelememeli!
