İlk kez okuduğum bir yazar oldu Nezihe Meriç. Buna rağmen hikayeleri alıp götürdü uzakta bir yerlere. Öylesine yüreğe dokunuyor, kimi yerde isyanlara teşvik ediyor. Yine de özellikle kadınların kendi iç özgürlüklerini kazanmalarına yönelik söylemleri, cesaretli çıkışları insanı şaşırtan sonlara getirip bırakıyor. Tıpkı hayatın çetrefilli yolları gibi bir seyir izliyor hikayelerin olay örgüsü. Faili meçhuller karışıyor zaman zaman, sonra birden aydınlanıveriyor ortalık sanki ve okuru kendi özgün yargısıyla başbaşa bırakıyor. İnsanın yaşarken girdiği suskunlukları, acıları, alışamamaları, özlem ve hasretleriyle, yaptığı hatalar ve günahkarlıklarıyla insan yanını çok iyi gözlemlediği ve yetkin bir anlatımla eserlerine yansıttığını bizzat müşahede ediyorsunuz. İnsanlar ve karmaşık yaşamlarına bir anlığına bir projeksiyon tutup, işte insan dercesine yalın bir anlatım, sürükleyici, bazen kafa karıştırıcı hikayeler. Okumak isteyenler geç kalmasın.
