Habire kendine dön, habire çocukluğuna git! Gitmiyorum kardeşim, çocukluğum gitmiş benden, ne varsa vermiş, alacağını da almış, kazık kadar kadın olmuşum. Oradaki yaraları kırkından sonra kapatamıyorsun. Biraz sarıp sarmalarsak ne âlâ! Kendimden boğulduğum zaman da dosteli arıyorum işte! Dost dediğim de kanlı canlı insan, diğerleri teferruattır.