Deneysellik, alışılmış tiyatro anlayışının sınırlarının kırılarak, tiyatro dilinin zorlanması, Yılmaz Onayın bu kitapta yayınlanan tek kişilik üç oyununun ortak yanı. Kitaptaki tek kişilik oyunlardan olan, Karadul Efsanesi, Hücre İnsanı, Prometheiade kendimize yakın duyabileceğimiz, özdeşleşebileceğimiz insanlar yok; aynı zamanda başı sonu, düğüm noktası kesin çizgilerle belirlenmiş dramatik olaylar dizisi de yok. Bu oyunların dışavurumcu ve öznel boyutu, yazarın kendisinin bile hesaba katamayacağı denli değişik yorumlara yol açabilecek nitelikte. Kitaptaki gençlik oyunları ise Karakedi Geçti, Tren Gidiyor, çok daha farklı özellikler taşıyor; oyunlar, çok sıcak ve sevecen bir bakışla ve mizah anlayışıyla yazılmış. Bu iki oyunda ezme-ezilme, güçlü-güçsüz temaları işleniyor.
