"Hiçbir şey gözümde değildi artık, hiçbir şeyin önemi yoktu. Hayatın da anlamı yoktu. Nasıl ölsem? Kendimi nasıl öldürsem? diye düşünmeye başladım. Eğer yakınımda bir uçurum olsaydı, kenarına kadar sürünür sonra baş aşağı atardım kendimi."
Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir ve bu bizim hayata bakış açımızla, çevremizle, çevremizdekilere karşı davranışımızla doğrudan doğruya ilgili ve orantılıdır. Mutluluk, birbirini tamamlayan ufak tefek şeylerin birikmesinden doğuyor.
Zamanın başlangıcından beri, yüzyılların izi duruyor içimde.Tarihin hepsi kitaplarda yazılı değildir, insanlarda tarihin hepsini bilemezler.Ama benim içimdedir hepsi_bütün tarih.
Sayfa 32 - Tolunay ile Toprak konuşuyorKitabı okudu