Freud'u sevmeyen çoktur. Neden? Kabul edilmesi zor birçok şeyi ortaya koyabilmiş, araştırıp açıklamaya kalkışmış. İçimizde tutunca ya da üstü kapalı yaşadığımızda her şey olması mümkündür ama bunlar su yüzüne çıkartılıp konuşulduğunda rahatsız eder. Neden tabuları, o dokunulmaz o kirli hissedilen şeyleri kendimize zulmedercesine öğrettik? Sınırları kendimiz çizmedik mi? Hayatta kalmanın, varolabilmenin şartında var sanırım tabular, totemler. Bir şeye inanmadan hayatta kalamayız. Aile, toplum, insanlarla dolu hayatta insan varsa tabu var. Kendimizi yormak yerine kabullenmekten yanayım. İyiyle kötüyü ayırt etmek adına sınırlarımız olmalı. Olaylar doğru ya da yanlış değil, bizim onlara yüklediğimiz anlamlar doğru ve yanlışı oluşturuyor. İyi okumalar, güzel haftalar diliyorum.
