totem ve tabu'da sigmund freud, tarihimizin ''darwin'in ilkel sürüsü'' dediği şeyle başladığını tahayyül etmiştir. kıskanç, haşin bir baba bün kadınları kendine saklıyor, büyüyen oğullarını sürüden kovuyormuş. bunun üzerine otoritesine isyan edilmiş. oğlanlar toplanıp babalarını öldürmüş sonra da yemişler. onu hem gerçek manada hem de metaforik olarak tüketmişler, gücünü ve kimliğini kendilerine almışlar. o hüküm sürerken ondan nefret ediyorlarmış ama ölümünden sonra hissettikleri sevgiyi de nihayet görebilmişler. böylece pişmanlık doğmuş, bunu aşırı övgüler takip etmiş ve sonuda 'tanrı' kavramı doğmuş. 'temelde,' diye bağlar freud, 'tanrı yüceltilmiş bir babadan başka bir şey değildir.
