“dünya kıyamete kadar aldığı mühleti
bekliyor bana kurduğu tuzağa bakarak
bekliyor bir gaflet anımı
bekliyor kendime güvenip o adımı atmamı
ve düşmemi nefesimin sığlığındaki
o derin esaretime
o ağaç gölgesinde bekliyor beni dünya”
“geri dönmek için geç
yeniden doğuş imkansız
atılan adım yerde kalıyor
söylenen söz kayıtta
eşiğe gelince duraksarız yine de
tövbe kapısında hep gölgeler
hep gölgeler”