haydi Nietzsche'yi takip edelim...
yirmibeş bölümden oluşan bu şaheserin ilk ondört-onbeş bölümünde grek tragedyasının doğası tartışılır. grek tragedyasının, apolloncu dünya görüşüyle dionysosçu dünya görüşünün çatışmasından doğduğu yönündeki tez, eserin temel akışını oluşturur. son on bölümde ise modern(buna postmodernizmi de katabiliriz) kültürün bir çöküş içinde olduğu iddia edilmekte. bu çöküşün ve onun olası yeniden doğuşunun anlaşılmasında antik yunan medeniyetinin sunduğu model kullanılmakta.
kitap, neyin sanat olduğu neyin sanat olmadığı konusunda kendine göre sınıflandırmalar içeriyor. bireyci, kendini ifade biçimlerine dayanan sanat türleri yok sayılır. mesela opera bir sanat değildir. felsefe yazınsalından çok çok ötedir bu eser. daha çok duygusal ve yumuşak huylu bir sanat felsefesi şeklinde karaktere sahiptir bu eşsiz kitap. her ne kadar düz yazı şeklinde olsa da kullanılan dil şiirseldir. çok seveceğinizden eminim. bugüne kadar üç defa okumuşumdur. eserde benzetme, mecaz, kinaye, abartı ve metaforun her türlüsü ile sürekli yüz yüze kalacağınız için dikkatiniz dağıldığında bırakılıp odaklanma tekrar sağlandığında okumaya devam edilmelidir. çünkü format olarak felsefenin çok ötesinde bir felsefe kitabıdır.
kitap hakkında benden size ufak bir sır olsun bu; satır aralarında schopenhauer’in düşünsel olarak yol göstericiliği var. diğer taraftan kant ve descartes gibi düşünürleri de ihmal etmeden eleştiri ve teşhir getiriyor. sanat ve felsefeyi işlerken müthiş bir yergi de sıkıştırmış.
haydi Nietzsche'yi takip edelim
ve başlayalım apollon - dionysos karşıtlığından başlayarak okumaya...
