"Bu çürümüş çağda insanlar en temel zorunlulukları birer erdemmiş gibi gösterir. Birisinin ihtiyacı olana kadardır elimizdekiler. Bu insan ilişkilerini yöneten kanundur ve geriye kalanı bencillik ve paragözlülükten başka bir şey değildir."
Şövalyeliğinde hep aşırı gururluydu ve bunun da her zaman bir bedeli vardı —tıpkı iyi niyetlerin her zaman pahalıya mal olması gibi— ve sonuç olarak Don Lope'nin kaderi acılarla doluydu.
Dişlerimle yerden kopardıkça daha da büyüyen çimlerin üzerinde otlayacak kadar özgürlüğe ihtiyacım var.Bu ahırda yaşamak bana göre değil.Benim sınırsız bir çayıra ihtiyacım var.
“Tüm dünyayı kendilerine tahsis etmiş ve kadınlara sadece üzerinde yalnız yürüyemeyecekleri kadar dar olan patikaları bırakmış erkeklere başkaldırıyormuş gibi hissediyorum…”