DÉJÀ VU
Takvimin ağır, kadınsı dönüsünde hayat musluğuna biriken anları paylaşamıyor insan kimseyle: Ne coşku, ne buruk tad, bir lokomotifin ardına taktığı iki som düş vagonunu geri geri koyağa söküşünden sökün eden o yabanıl, unutulmamış duy- gu ve her sabah, aynı pencereden aynı gözün aynı görüntüyü bulup retinede doğurduğu yumuşak ayar: Saf beyaz dumanın seke seke kurduğu bulut dansından her zaman yaşanmış bir tüy doğuyor içimde.