“Müjdeyi çocuklar verdiler. Yarın burada olacakmış. Dr. John nihayet
kasabaya geliyor. Sapkın zevkli, çılgın bir oyuncakçının elinden çıkmış
irili ufaklı vudu bebekleri, ürkütücü maskeler, şifalı otlar, kertenkele
salyası, ölümcül keneler, sülükler, tarantulalar, bataklıkların
çamurlarını, sazlıkların yosunlarını, ölümün uzun gecesinden söküp
aldığı daha pek çok şeyi beraberinde getiriyor.”
J. E. Bellocq, New Orleans genelevlerine fahişelerin fotoğraflarını
çekmek için giden ve onlara sadece poz vermeleri için para ödeyen
bir fotoğraf sanatçısı. Halil Turhanlı, Çanakkale’den ve “Çanakkaleli
Melahat’i kızkardeş kabul ediyorum” diyen Ece Ayhan’dan selam
götürüyor ona.
Daha kimlere kimlere selam taşıyor, daha nerelere nerelere uğruyor
Halil Turhanlı...
Çöl, bataklıklar, bataklıların ortasında yükselen ağaçlar tünemiş
yırtıcı kuşlar… Vudu büyüleri ve zombiler… Siyahların hak ve özgürlük
mücadelesi… Dansa yeni can verenler… parlak zihinlerin delirme
maceraları… Rock dünyası ve trajik rockçıların hayat hikâyeleri… Kadri
bilinmemiş veya buralarda pek az bilinen şairler, düşünürler, hikmet
sahipleri…
Kâh mahzun mahzun tımbırdayan bir gitar, kâh şaha kalkan bir
elektrogitar salvosu… Halil Turhanlı’nın kaleminden, felsefî bir epiğe
benzeyen bir uzun yol nesri.
