ve son duvar da yıkılıyor büyük bir gürültüyle…
belki de yıkılması gerekti bütün duvarların,
her şeye yeniden başlamak için.
günahsız ve kaygısız küçük bir çocuğun bedeninde
geçmişin hayaletlerine rağmen…
kan kırmızı gökyüzünde tanıdık bir aydınlık arar gözlerim…/
varlığın ipleri öylesine acımasızca çekilir ki birden/
en zayıf noktandan yakalanırsın hiç ummadığın anda/
gece ve gündüz gibi ikiye bölünür her şey…
uzaklarda ürkütücü karanlıkta
belli belirsiz ışığı ile iki yıldız
bir görünür bir saklanır korkakça
oysa sen bilirsin ki;
duvarların hemen ardında
bir şehir uyur milyarlarcasının altında…
......