Tunç Ve Ayçiçeği, Çinli Profesör ve yazar Cao Wenxuan'ın doğa ile içiçe sımsıcak bir yoksulluk öyküsü.Hikaye, Çin kırsalı, Damaidi'de geçiyor.Okurken sıcacık bir çizgifilm izliyor gibiydim.
.
.
.
Wenxuan, biri yetim bir şehirli, diğeri dilsiz bir köylü olan iki çocuğun hayatı üzerinden; dostluk, samimiyet, şükür, sabır, karşılıksız sevgi, çalışmak, üretmek, şükretmek, paylaşmak gibi değerleri samimi ve nahif bir dille kaleme almış.
Tunç'un ve ailesinin fakir fakat huzur ve şefkat dolu yuvası ile buluşan Ayçiçeği aileden daha fedakar davranıyor ve ailecek dayanışmanın güzel bir örneğini oluşturuyorlar.Bir an Türk hikayecilerimizi okuyormuş gibi hissettim.
.
.
.
Bu öykü ailedeki herkesin elini taşın altına koyması gerektiğini, pes etmemeyi, her daim çalışmayı, yardımlaşmayı, halinden şikayet etmeden senin de bir şeyler yapman üretmen gerektiğini köydeki olaylar üzerinden anlatıyor.Köy halkı sel, açlık, yoksulluk, göç, çekirge istilası gibi sıkıntıların üstesinden dayanışma , birlik beraberlik, şefkat, yardımlaşma ile geliyor.Yansıttığı değerler sebebiyle Ortaokul öğrencilerime okuyacağım inşAllah.Değerlerimizin serpişirildiği bu sıcacık öyküyü 9 yaş ve üzerine tavsiye edebilirim