Dilekçe sahiplerinin doktorluk gibi bir mesleği varken, hiçbiri “Ben falan işin mütehassısıyım, benden daha iyisi mevcut değilse beni tayin ediniz” demiyor. Hepsi sanki anlaşmış gibi yoksulluktan ve zaruretlerinden, çoluk çocuk çokluğundan, yardıma muhtaç bulunmalarımdan bahisle merhamete, sadakaya sığınıyorlar. İnsan onları okurken resmi bir memuriyet isteğiyle resmi daireye başvurulduğunu unutuyor da bir yoksullar evine yahut zenginlerden bir hayır sahibine müracaat olunuyor zannına düsüyor.
"Gevşeklik zamanı degil, metanet ve gayret zamanıdır. Devlet kendisine hizmet edeceklere muhtaçtır. Bunlar hizmet erbabı değil, memleketin kanını emmekle meşgul sülüklerdir."