Türkler, nizam-ı alem için dünyaya geldiklerine samimi olarak inanırlar. Gökkubbeyi çadır, yeryüzünü yurt bilirler. Bunun içindir ki, aylarca yol alırlar; baş döndürücü bir coğrafyada at oynatırlar. Sultan Sancar şöyle der: Allah bu dünyayı bizim tasarrufumuza tevdi ve emanet etmiştir. Bütün emirler ve hükümdarlar memurlarımızdır. Türklerin adeleti, hayranlık uyandırdığından ötürü şöyle denir: Ayasofya'da kardinal şapkası görmektense Türk kavuğu görmek çok daha iyidir. Dün bir mektupla kralları hürriyetlerine kavuşturanların torunlarının bugün el kapılarından medet ummaları akıl alacak şey midir? Ders alınsaydı tarih tekerrür eder miydi? Levon Panos Dabağyan'ın akıcı kalemiyle daha bir çok meseleyi ele aldığı bu eseri sunmakla yayınevimiz kıvanç duyar.
