Türk Siyasi Tarihi
Kemal H. KarpatTürk Siyasi Tarihi Gönderileri
Türk Siyasi Tarihi kitaplarını, Türk Siyasi Tarihi sözleri ve alıntılarını, Türk Siyasi Tarihi yazarlarını, Türk Siyasi Tarihi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.aslında modernleşme öncesinden kalan tek kurumdur.
Tarihsel olarak, ordu, Türkiye'deki en eski toplumsal kurumdur.
Küme düşmek gibi düşününce az da olsa mantıklı.
Kırşehir ili, MP’ye oy verdiği için ilçeye çevirilerek cezalandırıldı.
Tarih tekerrür olur ama niye sadece ibaret olsun ki.
1954 seçimleri sırasında İnönü bazı yerlerde saldırıya uğramıştı; hatta Mersin'de bir duvarın üstünden atlayarak kaçmak zorunda kalmıştı. Oysa 1957'de gittiği illerde büyük ve coşkulu kalabalıklar tarafından karşılandı. O yıldan sonra halkın karşısına her çıkışında yoğun ilgiyle karşılaştı
Özgün biçimiyle halkçılık, toplumsal eşitliği amaçlıyordu. Oysaki artık toplumsal eşitlik, yalnızca yasalar önünde eşitliğe indirgenmişti.
Daha kapsamlı ve derin düşünürsek çok yerinde bir alıntı.
Adaylardan biri, kendisine oy veren herkese kendi ayağındakiler gibi parlak çizmeler vermeyi vaat ediyordu.
İnce ayrıntılar.
Halkçılık, halkın ve kültürünün yönetimi olarak değil, halk için yönetim olarak ifade edilmeye başlanmıştı.
Milliyetçilik, politik açıdan antiemperyalizmin,ekonomik alanda ise devletçiliğin benimsenmesi ve bu ikisine Türkçülüğün eklenmesiyle meydana geliyordu.
İktidar partisi ile muhalefet arasındaki ilişkiler, gergin ve çoğunlukla şiddetliydi. Aslında bu gerginlik, İmparatorluğa hâkim olan etnik, dinsel ve sosyal çatışmaların yansımasıydı.
2. Abdülhamid;
bürokrasiyi yeniden düzenledi, eğitimi yaygınlaştırdı, tarımsal sistemi yeniledi, tarımsal sistemi yeniledi, ulaşım sistemini modernleştirdi ve ekonomiyi bütünüyle canlandırdı. Onun saltanatında, tarımsal üretim üç kat arttı ve sanayileşme alanında ilk adımlar atıldı.
insanlığın doğasında var olan kusuru “açgözlülük”
ilk meşrutiyet denemesinin başarısızlıkla sonuçlanmasının temel nedeni, o dönemde padişahın yönetimi altında bulunan iktidardaki siyasal seçkinlerin, ellerindeki gücü halkın temsilcileriyle paylaşmak istememeleriydi.