Türklerin Tarihi - Pasifik'ten Akdeniz'e 2000 Yıl
Jean Paul RouxNewest Türklerin Tarihi - Pasifik'ten Akdeniz'e 2000 Yıl Quotes
You can find Newest Türklerin Tarihi - Pasifik'ten Akdeniz'e 2000 Yıl quotes, newest Türklerin Tarihi - Pasifik'ten Akdeniz'e 2000 Yıl book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Osmanlılar ikinci Avrupa devrimine hazırlıklı değillerdi. XVI. yüzyılın son yıllarında her şeyin kısa sürede değişeceği ve ilerleme inancının egemen olacağı Aydınlanma Çağının arifesinde modern bilimsel düşüncenin oluşmasının yakından izlenmesi gerekiyordu. Türkler bunu da yapamadılar. Hazırlıklı olan diğer Avrupa uluslarının İngiliz sanayinin ortaya koyduğu patlamaya ayak uydurabilmelerine karşın Türkler yalnızca uzaktan seyretmekle yetindiler ve bu devrimin ürettiklerini her zaman hem de demode olmaya başladıklarında bile neredeyse küçümseyerek aldılar.
Sayfa 359 - Kabalcı YayıneviKitabı okuyor
Avrupa'yı derinden sarsan ve onu kendisine yabancılaştıran iki devrimden biri, Türklerin gözünden tamamen kaçmıştı ve bu devrimin karşısında ya da yanında yer alma konusunda karar vermek için bile pek az isteklilerdi. Bu büyük devrim, Batılıların boyutlarını tahmin etmekte zorlandığımız iştahlarının bir sonucu olarak ortaya çıkan büyük deniz keşifleriydi.
Sayfa 357 - Kabalcı YayıneviKitabı okuyor
Türklerde belirli bir etkinlik, temsil ve davranış sürekliliği vardı. Burada en önemli nokta Türklerin kurduğu imparatorlukların yapısıydı. Bu imparatorluklarda Türkler her zaman azınlıkta ve hoşgörülüydü. Öyle ki genel olarak kendilerinden olmayanları ne Müslümanlaştırmaya ne de Türkleştirmeye çalışırlardı. Bu devletlerde ancak bir avuç Türk yönetici olurdu. İşgal ettikleri yerlerde de yöneticiler birkaç yıl içinde Türkleşen ya da İslamiyete geçen Türk olmayan yerli unsurlardı; bunlar Türk gibi düşünür ve Türkçe konuşurlardı.
Bu dönemde başarılar ardı ardına geldi. Bilginler, bilimsel araştırmaları yakından takip etmekteydiler, teknikleri Avrupa'da kullanılan tekniklerin üstündeydi; mali durum çok iyiydi; en modern silahlar kullanılıyor, en sağlam donanmalar yapılıyor, şehirler dünyanın en önemli ve en güzel yapılarıyla donanıyordu.
Bu refah dönemi yaklaşık bir ila iki yüzyıl sürdü. Her açıdan doruğa ulaşıldığı bir sırada düşüşe geçildi. Düşüşün belirtilerini kimse öngöremedi. Timur Rönesansı 1400'lerden sonra ilk işaretlerini verirken, 1550-1600 yılları arasında çöküşün ilk belirtileri ortaya çıkmaya başlamıştı. XVI. yüzyıl sona ererken zirveye ulaşılmıştı ve XVII. yüzyılda da kayda değer bir gerileme gözlenmedi: tam hızla yol alan bir gemi, makineleri bozulmuş olsa bile hızından bir şey kaybetmeden uzun süre yol almaya devam eder.
Sayfa 234 - Kabalcı YayıneviKitabı okuyor
Bir teokrasi sayılan Osmanlı İmparatorluğu gerçekte bir teokrasi değildi. Çünkü teokrasi, Tanrı'nın temsilcisi sayılan yöneticilerin sadece Tanrı adına ve onun için faaliyette bulundukları bir yönetim biçimidir. Oysa Osmanlı İmparatorluğunda Tanrı figürü genelde hükümdara hizmet etmesi için kullanılmıştır.
Sayfa 332 - Kabalcı YayıneviKitabı okuyor
Türkler, ilk Türk Müslüman imparatorlukları kurulmadan çok önce Islamiyete en büyük katkılarından birini yapmışlardı bile. Bu dine büyük düşünür Fârâbî'yi kazandırmışlardı. Soylu bir Türk aileden gelen Fârâbi, Buhara yakınlarındaki Vasic'de doğmuştur. Büyük oranda Farsîleşmiş bir Türk olan Fârâbi, Arap kültürüyle yoğrulmuştu ve eserlerini Arapça yazıyordu. (...) İkinci usta unvanını taşıyarak (birincisi Aristoteles'tir) felsefe öğretmeye başlamıştır. Fârâbi'ye göre felsefe evrenseldir, din inancından da üstündür. Çünkü tek bir doğru vardır, ancak herkes bu doğruyu
farklı biçimlerde dile getirir. Ibn Sina, Ibn Rüşd ve Ibn Bacce üzerinde çok etkili olmuştur.
Sayfa 257 - Kabalcı YayıneviKitabı okuyor
O dönemin tüm gezgin dervişleri arasında Hacı Bektaş Veli özel bir yazgıya sahipti. (....) Dinin dogmalarına ve ayinlerine harf harfine uymayı pek önemsemeyen bir İslamiyet biçimi vaaz ediyordu. Hacı Bektaş Veli şarap içmeyi, raks etmeyi, topluluk halinde, hattâ büyük bir olasılıkla kadınlı erkekli yemek yemeyi öğütlüyordu.
Sayfa 247 - Kabalcı YayıneviKitabı okuyor