Bu bilinmez not benim için değildi. Hayır, beni hemen yargılama; benim başkalarının mektuplarını okumak gibi bir alışkanlığım yok. Bu kargacık burgacık acele ile yazılan not binanın üst katlarını işaret ediyordu. Masum görünüyordu, ama kesinlikle -aslında çok da hoşçaydı- masum değildi. Notu gerçek sahibi oradan almadan önce -ve diğer notları-, yazılanları yalayıp yuttum: Önerileri, içerikleri, emirleri. Her biri bir öncekiyle ilişkili; daha cüretkâr, daha karmaşık, daha tahrik ediciydi… ve ben bütün harflerine kadar onları takip ettim.
Notlardan önce, eğer bir adam bana ne yapmam gerektiğini söyleseydi, onun nereye gitmesi gerektiğini söylerdim. Fakat teslimiyet bir sanattı, birinin emirleriyle gelen tuhaf bir azad duygusu… bilhassa çok güzel, çok çok iyi hissettiren. Ama bu teslimiyeti fark ettiğimde, kendimi daha güçlü hissettim ve şimdi rolleri paylaşmanın zamanı. Şimdi benim kurallarıma göre oynayacağız.
(Tanıtım Bülteninden)
