Daha öncesinde birkaç defa başlayıp tutunamayıp yarıda bıraktım. Bu sefer bitirdim ama yine tutunamadım. 
Genelde kitapları bitirdiğimde üzgün, mutlu ya da yazara karşı sitem dolu olurum. Bu sefer öyle olmadı. Kitap, okudukça kafamda daha da netleşti ama bu seferde içimdeki huzursuzluk arttı; belkide anlamak, fark etmek beni rahatsız etti.
İlk sayfalar da “ Kitabı ilerleyen zamanlarda yeniden okurum” diyordum ama şu an bunun iyi bir fikir olduğuna emin değilim. Selim Işık’a hak vermek zihnimi fazlaca yordu. Hani Kafka demiş ya “okuduğunuz bir kitap sizi kafanıza vurulan bir darbe gibi sarsmıyorsa niye okumaya zahmet edelim ki” diye; Oğuzcum Atay bunun fazlasıyla hakkını vermiş.
Herkes gibi olmamızı isteyenlere uyamadığımız için, çok okuyupta anormal diye adlandırıldığımız için, anlatsak da anlamayacakları için… TUTUNAMADIK !
Söyleyeceklerim bu kadar.
