Türk yazınının en değerli kitaplarından bir tanesi. Okuması oldukça zor, üslup olarak çok farklı fakat bir o kadar da keyifli bir kitap.
İçerisinde sıkça kelime oyunları yapılmış, zekice kurgulanmış, yabancılaşma üzerine temellendirilmiş, psikolojik tarafı ağır basan bu roman, düşük temposuna sabredip kendini vererek okuyanlara eşsiz bir deneyim vaadediyor.
Ben askerde okuduğum için kitaba adapte olmakta epey zorlandım ama yine de sabredip düzenli okumalarıma devam ettim ve çok memnun kaldım. O dönem için yanlış bir seçimdi belki fakat farklı bir deneyim oldu benim için.
Turgut Özben, Selim Işık isimlerini aklımıza adeta Oblomov, Raskolnikov, Jean Valjean gibi yerleştiriyor.
Üslup dediğim gibi çok farklı. Aniden tarz değiştirip bambaşka bir şeye dönüşebiliyor. İçerisinde noktalama işareti olmayan bir bölüm, bir tiyatro metni bölümü, bir şiir, bir günlük vs. gibi çok farklı denemeler var.