Değerlendirmesine ne yazacağımı tam olarak kestiremediğim bir roman oldu. Hayatımda ilk defa bir kitabı yarıda bırakmaya ramak kalmıştı. Çok ağır işleyen bir romandı, dahası haddinden fazla karakter vardı. Bir türlü içine çekemedi beni. Buna rağmen hakkında duyduğum övgülerin etkisiyle, bir kaç bırakma teşebbüsüne rağmen devam ettim.
Roman İstanbul'un üç dönemindeki insan ve toplum portrelerini sunuyor. Bunlar Abdülhamid dönemi, İttihatçılar dönemi ve nihayetinde Cumhuriyetin ilk yılları...
Ruhu çürük, ahlaksız bir toplum var romanda. Yakup Kadri'nin Sodom ve Gomorre, Kiralık Konak, Peyami Safa'nın Sözde Kızlar romanlarıyla paralellik arz eden bir roman.
Dediğim gibi, çok zor okudum, ilerlemedi bir türlü. Ancak çok esaslı birkaç aforizma buldum ve altlarını çizdim.
