Harf, kelimeye aşıktır.
Kelime cümleye, cümle paragrafa, paragraf bir yazı metnine; belki bir öyküye, belki bir denemeye, belki de can içre bir şiire, kim bilir? Ya da bir hikaye, bir roman olmaya doğru koşuyordur. Ki harf azmini, aşk beslenmekten almaz mı?
Bir harften başlayıp, ciltler dolusu esere ulaşan yazarın kudreti, harfe olan aşkından gelir; eğer kelime som altın ise onu en iyi işleyecek zanaatkar şairden başkası değildir. Ki öyle olmasaydı kelimeler gizemini verir miydi şaire? Ya şair o denli kelime meftunu kesilmeseydi; kudretini, esrarını ifşa edebilir miydi kelimelerin?
Kelimelerin ezeli ve edebi yegane aşığı, şairdir. Kelimelere olan aşkını her an ter ü taze yaşayan, şairden gayrı kim?
Ki harfler de şaire aşıktır. En güzel mısralarını ona armağanından belli değil mi?
