Ahmed Arif, bağımsızlık gününde, devrimci eylemde, temel öge olarak, bu bozulmamış, yiğit ve dürüst kırsal emekçiye, yani çoğu aşiret geleneğinden kendini yalıtamamış Anadolu köylüsüne, bağımsızlığı, gururu ve namusu için savaşım verecek güce umutla bağlanır.
Onun Anadolu’sunun insanı yüreklidir, iyidir, dürüsttür; eşkıya da olsa, mapusa da düşse, yoksul da olsa, kurtaracak ve kurtulacak dinamizminin tükenmediğini eksiksiz bir güvenle vurgular.