Üç Zor Mesele Teknik - Medeniyet - Yabancılaşma İsmet Özel
-
Baskı Tarihi:Şubat 2014
-
Sayfa Sayısı:584
-
ISBN:9786054893003
-
Yayınevi:Tiyo Yayınevi
-
Kitabın Türü:
İsmet Özel i okurken sözlük taşımalı insan yanında... ismet özel i anlama klavuzu...
yaşamak debelenir içimde kıvrak ve küheylan... beni artık ne sıkıntı ne rahatlık haylamaz... ve sana bir karşılık vereceğim toprağı deşen boğuk sesim ile.. amansız bir kum fırtınası altında sana bir karşılık vereceğim diyordu... verdi...
bu kitabı işe gidip gelirken okuyup anlamadığını söyleyen bir okura :) ben o kitabı dolmuşta yazmadım diyerek azarlıyordu yazar...
tavsiye ederim...
"Hakikat hickimseyle paylasilmasa bile hakikat olma vasfindan birsey kaybetmez. Ama paylasilmayan hakikat, hicbir zaman tecelli etmez." Diyor Ismet Ozel bu kitaptaki favori sözdü benim icin.
Hep Ismet Özel okumak istemişimdir bu kitapla başlamış oldum ama başlangıç baya kallavi oldu. Kitap çok dolu, öyleki hemen hemen dert yandığımız her konuya değinmiş yazar. Sabırla ve anlayarak okunmalı. Özellikle bazı bölümlerde önce kıssa verip sonradan açıklamalar yapmasını cok beğendim. Tavsiyemdir.
Kitaptan 31 Alıntı
Müslümanlardan kim bir kötülüğü kalbi ve dili ile düzeltmeye gayret etmezse, işte o yaşayan bir ölüdür. (Huzeyfe bin el-Yaman)
Üç Zor Mesele, İsmet Özel
Fizik kanunu olarak bildiğimiz 'düşen bir cismin hızının artışı' aynı zamanda, sosyal, ekonomik veya metafizik veya tarihi gerçeklere de uygulanabilen bir hakikatin ifadesidir. Sona yaklaştıkça zamanın kisalacagi, yani kisa zaman dilimleri içinde çok olayın vuku bulacağı bütün geleneksel kültürlerde ifade edilmiştir.
İslam topraklarını gezip gören Frenklerin seyahatnamelerinde rastlanılan bir şikâyettir: Bu ülkede saat kulesi yok! Sonra bir sebep ararlar buna: Çünkü bu ülkede zamani günde beş vakit ezan belli eder.
Biz geçtikçe ardımızdan kapanan kapıların gürültüsünü duymalı, bu yüzden acele etmeli. Ama aceleyi telaşa dönüştürmemeli. Kısacası dünyada olmalı, ama dünyadan olmamalı.
Ardında kapılar var, kapanmış, önünde kapılar var, açılmamış.
Kendimize başkasının elinde olanı elde etmeyi değil, elimizde bulunani hem bize hem de başkalarına faydası dokunacak ölçülerde "geliştirmeyi" hedef olarak secebiliriz. Bu husus yalnızca geçim vasitalarimizin yeniden ayarlanması alanında değil, ayni zamanda kafa yapımız,düşünme biçimimiz, dünyayı değerlendirme tarzımız bakimindanda kendimize 'alıcı gözüyle' bir daha bakmamızi gerektiriyor. Once soralım: Bizler kendimizde ne var onu biliyor muyuz?
Dünyada olmalı, dünyadan olmamalı...
Kim ki günden güne arkasından kapanan kapının şiddetini hisseder, işte o "bilmek" te acele edebilir.Susamayanlarin şu araması ne mümkün?
Antik Yunan'da Roma medeniyetine akseden bir asalet anlayışı var, daha sonra bu anlayış barbar göçebelerin reis anlayışı kaynaşarak toprak sahipliğine dayanan Ortaçağ feodalitesini oluşturmuş. Bizim modern kafamızdaki sınıf meselesinin kaynağı bu gelişmedir işte. Daha sonra toprak sahipliğinin değil, fabrika işletmenin kuvvet kaynağı olduğu zamanlara ulaşıldığında feodal asalet paranın, faizin burjuva özellikleriyle kaynaşarak günümüze kadar uzanmış. Kâfir kafası toplumdaki sınıfları hiçbir zaman sahip olunan maddi kuvvetten ayrı düşünmemiş. Bu yüzden de toplumun yukarı tabakası veya yüksek sınıf denilince zenginler, aşağı tabakası veya alt sınıfları denilince de fakirler anlaşılmış hep.
Günümüz teknolojisi batı medeniyetinin ürünü olduğuna göre ve biz de bu teknolojiyi kullandığımıza göre, batının medeniyet kavramı karşısına kendi medeniyet kavramımızla çıkmak bir çelişki doğurmaz mı?
