Söz uçar, yazı kalır. Özdeyişi gün geçtikçe daha çok etkiler oldu beni.
Çünkü...Ölüm var...
Bugün radyo ve televizyonlarda seslendirdiğim şiirlerin atmosferde toplandığını bilsem de..
Ben öldükten sonra kim indirir oradan şiir kokan sesimi!...
Hiç kimse!...
İşte bundan dolayı, hüzünlerimin kitaplaşmış haliyle nihayet, "Kitapsızım" demekten kurtuluyor ve doğmamış çocuklarım da ben öldükten sonra "Babam kitapsız değildi" deme ayrıcalığına sahip oluyor.
Edebiyat dünyamızın yaşayan şairlerinin vereceği tepkiye de şimdiden göğüs geriyorum. Çünkü dünya edebiyatında hiçbir şair, kendi şiirlerinin dışında kimsenin şiirlerini beğenmez ama ben onların şiirlerini beğendiğim için senelerdir okuyor ve sizinle paylaşıyorum. Demek ki ben şair değilim...
Eğer ben Türkiye'de şiiri iyi söyleyen biri olarak anılırsam, bu beni ziyadesiyle mutlu kılacaktır.
Allah benden bu sesi almadıkça, şairlerde yazdıkça şiir söyleyen sesim susmayacaktır.
