Oh boy.
Eğer mükemmel karakterler seviyorsanız, bu kitaba yaklaşmayın. Eğer haksızlıklara gelemiyorsanız, bu kitaba yaklaşmayın. Herhangi bir karakter gelişimi göreceğinizi sanıyorsanız, elinizdeki kitabı dolap uygulamasından satın. Ve eğer bunu bir bir aşk romanı sanıyorsanız, uzaklaşın.
Bu kitap…….çok güzeldi, en acı verici şekilde. Çocukluğundan beri şiddete uğrayan birinin intikamını okuyorsunuz ve asla ve asla ve asla dinmeyen öfkesini.
Bu kitap beni sinirlendirdi. Her sayfada not aldım, misal:
“sayfa bilmem ne: Hayatımda gördüğüm en ruh hastası karakterler.”
Cidden bir noktada kitabı yiyesim geldi sinirden.
Bu kadar güçlü duyguları Emily nasıl bana yaşattın, sadece bir yıllık okul eğitiminle?
Emily Brönte, neler yaşıyordun içinde? Heathcliff sen miydin? Dışarı çok az çıkan, genç yaşta hayatını kaybeden sen, bu kadar kalp kırıcı, bu kadar acımasız, bir o kadarda gerçek bir romanı nasıl yazabildin?
Bu romandan çok kolay bir şekilde nefret edebilirsiniz. Çok çok kolay. Çünkü ben de ettim. Bunun sebebi ise içindeki karakterlerin kişilikleri. Ama bu insanlar sevilmemiz için yazılmadı, oldukları halde yazıldılar, olmaları gerektikleri gibiler, buna katlanıp, kitabın sonuna kadar gelebildiyseniz tebrikler. Bu kitap çok karanlık. Bu kadar karanlık, beni rahatsız edecek bir kitap beklemiyordum, o yönden çok şaşırttı beni. Herkese göre değil. Neden nefret edildiğini anlayabiliyorum, ama ben sevdim. Keşke o diğer romanını bitirebilseydin Emily…
Not: Hikayenin ana kötüsü Nelly’dir. Kimse fikrimi değiştiremez. Kahpe.